þehirler ister istemez insafsýzca öðütüyor insaný
görüp tanýmadan nice güzellikler
saygý sevgi komþuluk sýcak dostluklar
beton yýðýnlarý arasýna gömülüyor
göðe çýkayým derken boþluða iniyorsun
bazen bir kýr çiçeðine
bir söðüt dalýna
aðaçlarda raks eden kuþ sesine
hasret doðup büyüyorsun
insan topraðýndan uzak kalýnca garip oluyor
hasreti içini bir kor gibi yakýyor
evi barký gülü aðacý daðý taþý
ve sevdikleri burnunda tütüyor
gönlü kanýyor
yýllarca yad ellerde
vatan topraðýnýn hasretiyle alev alev yanýp tutuþuyorsun
doðup büyüdüðün topraðýnda can vermek istiyorsun
can atýyorsun çimen çiçek olmak için
yayla pýnarý gibi gürül gürül çaðlamak için
çoban çeþmesi gibi akýp durmak için
susuzluðunu gidermeye yetmiyor
baþka bir yere irtihal ediyor duygularýn
oradan baþka bir yere tüm hücrelerin
her topraðý okþadýðýnda
þefkatle dokunduðunda
toprak anadýr aslýnda
her canlý gibi o da acý çekip harap olur
göðsünü açar emzirir herkesi
öyle vefalýdýr iþte
toprakta sýrrýný görürsün
baharý güzü yazý kýþý görürsün
hayat ve ölümü görürsün
toprak vatandýr
cepheden cepheye koþarken
býrakýrken gözün arkada deðil
canlar caný anneni babaný
kundakta ki ahmedini, gözü yaþlý ayþeni
bedeninin usaresi olan vatan topraðýna
emanet edersin
çünkü dönersen gazi ölürsen þehitsin
toprak sevgidir
kuru kuruya sevgi olmaz öyle
her sevgi karþýlýk, dahasý bedel ister
vatan sevgisidir sevgilerin en büyüðü
sevmek için tanýmak gerek
topraðýn altýný üstü bilmek gerek
toprak dosttur
nice þehit evliya, alperen barýndýrýr
ýþýk olup aydýnlatýrlar geleceði
baþýn derde girdiðinde
topraðýn o ruhlar ordusu imdadýna yetiþir
birlikte omuz omuza seninle savaþýr
her topraðýn daðý taþýn bir baþka destaný vardýr
üstündeki kurdu kuþun bir baþka hikayesi vardýr
senden bir parçadýr
dað yayla ve ovalarýn ýlgýt ýlgýt esen rüzgarlarý
çiðdemi, kardeleni kýr çiçekleri
altýn baþlý baþaðý
topraðýnýn deðerini anlayamaz
boz bulanýk ýrmaklarýnda çimmeyen
balýk tutmanýn mutluluðunu tatmayan
tarla tarla çýplak ayakla koþmayan
kerpiç damlý evinin tandýrýnda piþmeyen
buram buram kokan bazlamanýn tadýna varmayan
kýr çiçeklerinin kokusu altýnda harmanda yatmayan
gözyaþlarýný ekmeðine katýk etmeyen
topraðýn kýymetini bilemez
topraðýnda bir yüreði vardýr
yüreðinde acý vardýr
kalbinde ana þefkati
gözlerinde boncuk boncuk çiy taneleri vardýr
gelmeyeni çaðýrýr toprak
daðlarda köylerde þarký söylemeye çaðýr
topraðýna ihanet edersen
bir yok oluþ serüveni yaþarsýn
koskoca bir boþluk dolar aklýna
ruhun sendeler
yolunu kaybedersin
yurdunu kaybedersin
toprak sessiz
dýþ dünyadan azade
en çok üstündekilerden dertli
en çok çýðlýklar týrmalýyor kulaklarýný
içindekiler çürümüþ
göðsündekiler katran soluyor
bir þekilde bir sessizlik arýyorsun
yollar þehirler evler hep gürültülü
suskunsun
çevrende dinmeyen bir sürü debdebe
herkes kadar sorguluyorsun sebeplerini
yaðmurlar iniyor göðün boþluðundan
gün ýþýklarýyla topraða iniyor titreþimleri
aþsýz-evsiz-yurtsuz olanlar çare oluyor
sarmalýyor evleri sokaklarý þehirleri
bir hengame bin bir telaþ içinde toprak
dur durak yok
kimi zaman hüzün
kimi zaman huzur dolu anlar barýndýrýr
güneþi ayý uçsuz bucaksýz boþluðu içine sýðdýrýr
bugünlerde toprakta bir matem havasý var
topraðýn sýzýsý dinmiyor
gitgide çöle dönüþüyor
ýlýk bir nefesten mahrum
bir kuþ yuvasýndan yoksun
yok oluyor
toprak susuz
herkeste bir telaþ
her yerde bir ses
her yerde bir kalabalýk
beton yýðýnlarýna hapsolmuþ
þehre güzellik veren sokaklarý deðil
yüksek binalar meydanlar deðil
ruh veren topraktýr
karakter veren topraktýr
her gece boyunca
uzun saatlerce
gün doðarken gün batarken
yürek parçalayýcý bir aðlama tutturduðunda
tek kelime etmeden
ýsýrgan gibi zihnine yapýþmýþ günahýndan
el açýp af dilemeyi
ilk günahý ilk piþmanlýðý anýmsatýr
ilk tövbenin kabul ediliþini hatýrlatýr toprak
Yüce Rabb insanlarý toprak
topraðý insanlar için yaratmýþ
her canlýnýn öldüðü gibi
toprakta ölür bir gün
redfer