EY CELLÂT
Kan kokusu dertle karmýþ havayý,
O bir bebek nasýl kýydýn ey cellât…
Can korkusu gelmiþ sarmýþ ovayý,
Bu ne kindir bu ne nefret gel anlat…
Öbek öbek kaný yerde annenin,
Suçu nedir yoksul garip hanenin,
Ala döndü rengi tuzun nanenin,
Bin bir hýrsla cana oldun musallat…
Bir mum gibi erir söner hayatlar,
Lime lime ciðerlerden feryatlar,
Kör zihniyet hangi çaðda bayatlar,
Her devirde kan içici imalat…
Her yer alev gök boðuldu dumana,
Akan kanlar döndü göle ummana,
Lanet olsun böyle güne zamana,
Candan kandan gelir oldu hâsýlat…
Cantekin der: azdý haktan sapanlar,
Ýnsanlýða düþman kana tapanlar,
Lanetlendi dün cellâtlýk yapanlar,
Boynunuza geçer bir gün ip halat…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.