SİVAS ATEŞİ

SÝVAS ATEÞÝ

Otuz yedi ölümün
Otuz yedi aðýr acýsý.
Dem var.
Aydýn ve sanatçý demi.
Gam var.
Ýnsan olabilmenin gamý.

Yaralý bir kýþ yüreðim.
Depremler yaþanýr,
En bastýrýlmýþ cesaretlerimde.
Utanmadan bakabilmenin endiþesi var,
Ýnsan olan her yerimde.

Ýki temmuz
Sivas
Bildiriler dolaþýr Cuma namazlarýnda.
Açýlýr eller öldürme ibadetine.

Kara bulutlarla çalkalanýr gökyüzü.
Parçalanýr havada kalan kanat sesleri.
Kuþ yuvalarýný çiðneyen sürü,
Yürür katran katran
Polis korumasýyla.

Atalarýnýn korkularý kabarýk,
Çevirirler kinlerini Pir Sultana.
Çamur bulaþmadý diyerek,
Kýrýp bitireceklerini sandýlar.

Madýmak’tan pompalanan
Sýcaklýða dönerler kanlý yüzlerini.
Gözleri akrep gözüdür artýk,
Sakallarý domuz dikeni.
Kara molla olmuþtur temelleri.
Ve Mecusi dinleri.

Beklemezler
Böyle ateþ çýksýn
Otuz beþ yürekten.
Sokaklar, üniversiteler,þehirler..
Tüm Türkiye öyle bir aydýnlanýr ki;
Gözleri kamaþýr korumalarýn,
Telsizleriyle kapatýrlar.
Ýkiyüzlüler perdeleri çekip
Gömülürler yastýða.
Yobazlar tilki telaþýyla soluðu yine
Yerin derinliklerinde alýrlar.




Öyle bir ateþ ki;
Topraða düþen ölümsüzleþir.
Mahkûm eder
Yalanýn son türünü.
Bayrak olup dalgalanýr,
Tarihin sis perdesini yýrtarak.

2 Temmuz 1994
Ateþi düþünüyorum
Buruk bir tebessümün
Yiðit coþkusuyla.
Bilirim.
Güneþ imrenir size,
Duygularýn en güzelleri ellerinize…..

ÇÝVRÝL 1994
Devrim Ser ÇÝNDEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: