aþkým
ben ölürsem sen ölmezsen
aþkým
sen ölürsen ben ölmezsem
sakýn yüz vermeyelim acýya
hiçbir þey yaþamýmýzdan büyük deðil
pablo neruda
I
ederi peþin ödenmiþ bir kulluk
kaderinin eþiðinde durdukça
gölgesi doðarmýþ kedere
tenhanda bir ölüm peydahlanýyor
sarýldýkça kendine hasret
gerçek kabuðundan yýrtýlýyor
zaman da uyuyor ya koynunda
tam da o sýrada
beklerken düþ gözlerime
biz yeniden yalnýzlýðý yazýyoruz
öpülmemiþ bir kirpiðin
intihardan sayýlmayan düþtüðü yerde
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu o öpülmemiþ kirpiðin
II
yaþ haddinden emekli olmuþ bir hece
eksiltmek için siliyor hayatý
dinledikçe ürperten güftesini
kurþunî bir parýltý daðýlýyor
sûretin yalan çizgilerine
yorgun dünyasýnda
yorgun aþk
tam da o sýrada
ýþýkken gece gözlerinde
biz yeniden ayrýlýðý parlatýyoruz
kaymamýþ bir yýldýzýn
dilekten sayýlmayan düþtüðü yerde
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu o parlayan ayrýlýk
III
acýlarý yaðdýran tanrý yaþýndayken ben
sadece fiyakalý bir uzaklýktýn sen
dokunsam adýn
üzdükçe yaþýn eksilirdi
koþtukça aþk’a
yaralarýn güzelleþirdi
daha çok sevmenin getirdiði korkularla
tam da o sýrada
biterken her þey gözlerimizde
biz yeniden aþk diyoruz
atmayacak bir kalbin
düzden sayýlmayan çizgisinde
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu o atmayan kalp
alicengizoyunu
(... lakin gözün her gösterdiðine , her kalbin hazýr olmadýðýný da bilmek gerekir ...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.