görsen tanýyamazsýn beni
sensizken bir yandým bir yandým ki sorma gitsin
yaz güneþi altýnda
denizle dalga geçip
gövdemi kuma gömdüm
sonrasý zoom
saat on ikide manzara
su’dan sebeplerle kaleler yýktým
kumdan diye hepsi
deniz köpürüp durdu
sonra duruldu gerçi
görsen çýkaramazsýn beni
sen siz’ken bir karardým ki bakma gitsin
körsen göremezsin seni
ben sizleþen aynalar
buðusunda kalan b’izi
sýrla silsin
ama külsen
ve küllenen ateþin altýnda
közde piþecek kahve
-rengini arýyorsa hala
duman altý hayaller
yedi veriyorsa sonunda
yani her akþam
-üstünü giyinip
akdeniz oluyorsa koynunda
gel sen,
çünkü sevsen tanýyamazsýn beni
s’uyutan balýklar gibiyim
pulmacam deniz
hadi ara
bul þimdi
kaybettiðin dengini..