UTANSIN

Her gün doðumunda batýran gönlü
Güneþe raðmen ýsrarla yaþayan dünü
Akrep misaliyse eðer þikarý,nazý
Sana aþkla uzanmayan eller utansýn.

Düþünmekten aciz ve inatla yaþayan
Zulmü ile abad olmaya çalýþan
Yeri geldiðinde seni üç kuruþa satan
Deðerini bilemeyen can,ten utansýn.

Baþkalarýna göre gören,iþiten,duyan
Avazýn çýksa da seni duymazdan gelen
Velhasýlý azizim saðlýktan eden
Seni candan usandýran o yar utansýn.

Sersen de dünyayý önüne asla doymayan
Vefasýzlýkta sýrayý ilkin kendisi alan
Yüzü asla gülemeyen,somurtup duran
Ömrünü tüketen yürek, köhnemiþ ruh utansýn.

Delsen de daðlarý seni almayan kâle
Sanki ulaþýlmaz bir zirve veyahut kale
Kendi kendince azizmiþ, ermiþmiþ bile
Sahte dindarlýk taslayan kullar utansýn.

Diliyle ikrar etmeyen,sözde durmayan
Her tavrýyla usandýran ve çok can yakan
Dünya tarlasýnda boþa,boþa dolanan
Ölmeyecek gibi fitne sokan utansýn.

Aðlamaktan bile aciz köhnemiþ beden
Aile saadetini öfke ile tüketen
Elindeki nimetlerin kýymetini bilmeyen
Nefsinin peþine düþmüþ olan utansýn.

Sana can olamayan söyle, ne verir güne
Bugünün erir de gider, yarýnsa çile
Keskin sirke derler elbet hadsiz gidene
Özünde sevgi olmayan dostlar utansýn.

Kendinle deðildir hayat,bir ortak duruþ
Karþýndakini de anla, dinle de konuþ
Çapýndan büyük konuþma, sonu hep yokuþ
Kendini hep önde tutan insan utansýn…

Hatasýz kul olmaz elbet, bu yaradýlýþ
Özeleþtiri yapanlar ancak bulur kurtuluþ
Mükemmellik deðil konu, bu bir serzeniþ
Ayarýný tutturabilen kullar, canlar yaþasýn.


Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: