daha ilk gün ilk sabahtý ilk gördüðümde rehin aldýn beni aþk’a rehin tutulduk
bir serap ya da þeytani bir hileydi yoluma kurulan
remil attým bir daha göremem korkusuyla
aþk alýnýp satýlan bir meta deðildi
ilk kez sen beni rehin aldýn ve sen de benim en kiymetli rehinem oldun
büyülü bir aþk’a tutsak
daha önce bu bedende bir çalý bile bitmezdi öz suyu gözyaþlarýmdý aþkýmýzýn
her an ya kaybolursan diye yalvardým Tanrý’ya
þimdi gülüm gonca vermeye baþladý geceleri ýlým ýlým kanýyor hasretinden rüyalarým hep senle-bu iyiliðe mi alamet güzel kadýnlar merhamet’li de olur derler
biz bir aþka tutsak iki divane eðer unutursak doymayýz gençliðimize iki rehine- ve gülüm bir gece yarýsý mavi açtýðýnda masmavi bir dünyamýz olacak
ve gece bütün saatler uyumadan bekledim remil attým
maviydi tek goncasý diðerleri alev alev yanmaktaydý tan aðardý kapandý gözlerim
Yüksel Nimet Apel
2.Haziran.2020.Salý.Bodrum
REMÝL: kum falý
ekranda, sinyal vermiyor diye yazýyor, gökyüzü simsiyah; þimþekler eþit parçalara bölüyor bu siyahlýðý Bulutlar ýþýl ýþýl parlayan tacýyla bir kadýn baþý oluþturuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.