Ayný istasyonda Ayný saatte Ayný treni Ayný umutla Ayný yöne doðru gitmek için bekleyen Ýki yabancýydýk sadece... Tren geldi Ve; Bindik... Yüreklerimizi Ýki ayrý vaðona yerleþtirdik Kaderlerimizi Ýki ayrý rayýn üstüne... Bir ömür sürecek bu yolculuk için Belki de, çok þeyden vazgeçtik Kim bilir... Bizi, nelerin bekleyeceðini Tahmin bile edemezdik Etmek de istemedik... Belki de; Birbirimizi Aklýmýzýn ucundan hiç geçirmemiþtik Geçirmek de istemedik... Belki de; Biz, aslýnda, Birbirimizin hikayesinde deðildik Olmak da hiç istemedik... Orada, bir tesadüf eseri; Öylesine karþýlaþmýþ olabilirdik Kim bilir... Kader iþte; Bundan ötesini bilemezdik Bilmek de istemedik... Kaderden öteye geçemezdik Geçmek de istemedik... Sadece; Birbirimizden Sessizce Geçip gittik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yadim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.