nereye indireceðiz artýk gökyüzünden
bulutlarda eriyen, uçamayan kuþlarý
yoksul bir çocukluktan yapmýþtý kanatlarýný
düþsel oyunlardan, yan yana dizilen taþlardan
kavak deðnekten kýlýçlarla yeryüzünde
tükürmeden gözyaþýna, küçük küçük ellerle
bir deðirmenden havalanýrdý kuþlar, mýsýrlardan
güneþli kirazlardan, erikten, dimdik
orduydu ayaklarýmýz çýtýrdayan dalda
ninemizin türküleri devinirdi dilimizde
bir yerde durmazdý uçmak
uçmak uçmak uçmak!
gülümsemek havalanýrdý, çatlak duvarlardan
kurardýk yine de kendi yalnýzlýðýmýzý
uçulamayan yer minderinden seyrederdi tanrýlar
tavan arasý kuþ gözü pencereden
ay dönerdi sýrtýný ýþýklý hanelere
heey kuþ!
uçtuðun gökte misin?
indiðin yerde misin?
nerde soluyorsun havamý?
bütün nineler öldü, kemik dedeler
iþte, g’örüntü dünya , pamuk ipliði, has ses
iþte, sus pus kanatlar düþürdüler oflarý
yýkýlmadý duvarlar ve özgürlük hapiste!..
19. 02. 1997 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.