Aforizmalar

Renkler

Ben maviden aldým süreðimi,
Susuyordu zaman yetisiz bir renge.
Kavuþmaktandý, aðzýmýz sözlerden esir.
Baðýrdýk en doyulmaz karanlýða.
Kýrýntýlý bir perde duman duman,
Açýlýyor zamana bembeyaz örtü,
Kaldýrýp atasým geliyor, üþüyorum.
Daha dolmadý çantama pembe düþler.

Ay tutulmasý

Çoðu kez uçurumda iki kiþi...
Uþak’ta doyumsuz bir ayrýlýk...
Sen de biliyordun küskün þehir,
Vücudumun azabýný ay tutulmasýnda.

Þehir asi bulutlarla örtüyordu kalbimi,
Bu ne telaþtýr kaldýrýmlardan öte?
Bak, gözler bile karanlýkta kaybolmuþ,
Þimdi elimde bir ip, çekiyorum tutulmalarý,
Seni umutla bekliyor o görmediðim.

Veda

Gün ýþýmýþ kadere, ne fayda?
Nikotinli perdemizde buðulanmýþ anýlar,
Doldurmada gece bayramýný,
Karakýran sözünü tuttun,
Selo ve ben sana mecburuz.

Soðuk Lamba

Duvara susmuþ sýrtýný ay lambasý,
Bizim nikotin kokan þiirlerimiz þahdamarýmýzda,
Yeniden soluyoruz son kez yaþayacakmýþ gibi,
Ey gri örtüsü odamýzýn,
Bu gece odam odamla bir kez daha buluþtu.
Dolunayda aklýmýzda elime düþen bir bardak çay,
Selo, yine balkonda seni karþýma çýkardý.

Görüngü Yeþerti

Göründü odamda yeþil bir sevda,
Ses yarýldý, dert uykuda, fidan pusuda,
Terk etmesin çingene gürültüm, hüzün abdalým,
Sazýn teli saplanýr aydýnlýktan müzdarip,
Gurbet de eklenir evden kaçanlara,
Sevda bir fidana dert olmuþ yeþil bir pencere,
Hey bu çaresizlik ki yine cebimden yoksun hayal.

Mutlu Kuþlar

Mutlu kuþlar gelecek mavi örtüsüyle,
Kýrýþýk bir gökyüzü coþarcasýna çýðlýk çýðlýða
Gölgeler griye uzanýrdý sorsam neden,
Ay dalý göðe uzanýrdý, yýldýz iliþti sonsuzluða,
Kuþlar, gene kuþlar mý dersin, kuþa kanat takarken.
Baþýmda dönen bir girdap,
Ve karþýmda kuþlar, ama karanlýk silinmemiþ.

Saný 1

Çýkýnca gördüm ki
Durum hiç de öyle deðilmiþ,
Sanýlarým benim doðrummuþ meðer,
Yüzüne baktým,
Sesinin þiddetini duydum,
Güneþe baktým,
Tavana asýlý bir lambadan farksiz
Öyle yapmacýk ve yalandý zaman.

SANI 2

Bir sabah uyandým,
Umutla, güneþle boyandým temizim oysa,
Bir sabahý diðerine baðladým,
Ýþte öyle baðlanamýyor insan,
Yüzüm ayrý,
Gönlüm ayrý,
Ayaklarým da yerle yapýþýk, durgun,
Bir sabah daha akþam çabuk oluverdi.

SANI 3

Çocuklar söyledi geçende,
- Bu babalar ne bilgili böyle!
Öyle ya baðýrýrken bile anlamlý,
Çiçek, sebepsiz uzarken dallarýyla,
Ay kovalarken dünyayý ayný gibiye benzer
Baktým ki anlamak gerekmiyormuþ,
Biz de uzadýk bir arpa kadar,
Bir ekmeði kovalarken bile nefes nefese,
Sorgusuz bir zaman iþte, içinde babalar dünyasý,
Verimsiz bir dal gibi, zamana yetiþemeden güneþsiz, dalsýz
Uzayýp gidiyoruz.
Sosyal Medyada Paylaşın: