Rüzgar aldýkça acýlarým
Bedenim
Yerden
Kesiliyor
Kendi izimde uçamýyorum anne
Ayaðýmý uzatýyorum
Basacak
Bir karýþ temiz toprak yok
Çürümüþlük sarmýþ
Dört bir yanýmý
Unuttum
A/dýmý anne
Bütün beyazlarý iðfal eden
Haþaratlar
Yýkanýp aklanýyorlar
Önlerine çýkan sularda
Ve
Sonra
Gözlerimize kefenliyorlar
Yaþamý
Kendi suyunda kaynarken sabrýmýz
Ki;
Ne anne kokusu var
Kefenler de
Ne de kundak kokusu
Kefenler ölüm kokuyor anne!
Yüzümde
Topraðýn sancýlarý
Bedenim kýrgýn zamanlar yolcusu
Yüzümü sil anne
Can düþmesin yüzümden...
Taylan KOÇ