Ahh Zülal ! Daðlarýn deli kýzý, Söyleyemedin derdini kimseye. Sende de meçhul mü olacaktý akþamlarýn sabahý? Oysa yüreðin bir damla dað esintisi isterdi. Her sabah vadi boyundan süzülüp gelen Yanan baðrýnýn bir ucuna dokunsun diye.
Kanýndan olmayan, Canýndan can almayan, Daha içinden çýrpýnarak doðmayan Oðlunu sevemedin. Bilirim Zülal, Yaðýz bir oðul isterdin…
Gözlerinden içine damlýyor kanlar, Baðrým deliniyor, aðlama Zülal.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.