ANKARA

Sokaklarýn, ne kadar da geniþ Ankara...

Gözlerin, ne kadar da kocaman...

Birçok ruh ölümüne þahitlik etmiþ, bir de otobüs terminalin var senin.

Caddelerin, arabalarýn ezip geçtiði kalp kýrýklarýyla dolu.

Her köþen bir aný.

Her kýrmýzý ýþýðýnda en az bir idam sehpasý...

Her sabah yüzlerce buket çiçeði parke taþlarý üzerinden küreðine süpürdün.

Attýn çöplere.

Bitti mi?

Bitmedi.

Söylesene Ankara.

Sana gelip yarým dönmeyen var mý sahi?

Ne sakar bir þehirsin.

Güzelsin de bir o kadar.

Neden bu kadar vazgeçilmezsin?

Ben söyleyeyim sana.

Sen ilk kez topuklu giymiþ genç bir kýz gibisin.

Meraklý, güzel ve bir o kadar da sakar.

Kýrýp dökmekte üstüne yok.

Ruh avcýsý mýsýn mübarek?

Caddelerin çelenklerle dolu.

Sen severken öldüren bir þehirsin Ankara.

Ben bu öldürdüklerinin ne ilkiyim ne de sonuncusu olacaðým.

Ve unutma ki gönlümde güzelsen eðer, taþýnda topraðýnda onun ayak izleri olduðu için.

Yoksa gözümde bu þehirden daha betersin.
Sosyal Medyada Paylaşın: