gün boðulmuþtu karanlýðýn ellerinde nutku tutulan hazin bir günde içimi derinden kanatýyor,býçak sýrtý duygular aklýmdayken mor sardunyalar daðýlýr mý acep ufuktaki kurþuni bulutlar
hüzün kokan gecenin ýþýðý sönük sessiz bakan fersiz gözlerim gaz lambasýnýn titrek cýlýz ýþýðý gibi betonarme yüreðim buz gibi soðuk gönlüm virane,ben yine deli divane
kim bilir kaç kez söz verdim de kendime hiç kimseyi bu kadar sevme diye tutamadým sözümü bir gün bile þimdi ise aðzým kilitli,dil yutuk
hükmü olmayan bir zamanda akrebi kovalarken yelkovan kopuyor kýzýlca kýyametim hýzlandýrýlmýþ bir film sahnesi gibi gelip geçiyor yaþadýklarým,yaþayamadýklarým
hazana dair hüzün olsa da bitkin yüreðimde pamuk ipliðine baðlý umutlar filizlenir kör karanlýkta ýþýldayan gözlerimde bundan sonra ahvalim nice olur bilmesem de sonsuz sevginle,hayat bulurum ben mahþerimde
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ 🌙 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.