İnsan Bu
Ýnsan bu!
Eser bazen fýrtýna misali,
Gürler gökler gibi.
Damla damla yaðar; sel gibi coþar.
Keman olur bazen, ruhlarý okþar.
Koþar aydýnlýk yarýnlara...
Ardýndan yine, gömülür karanlýklara çaresiz.
Susar zifiri karanlýk misali.
Kapanýr kýrýlmaz kabuðuna,
Baharý bekler tomurcuklanmak için.
Baharla, sabahýn doðuþu gibi canlanýr.
Ve yeniden koþar umutlarýna.
Baharda kelebek olur;
Uçar sonunu düþünmeden göklere.
Kýr çiçeklerine tepeden bakar,
Gününü gün edip
Tekrardan dizine kapanýr
Kýr çiçeklerinin...
Yazýn bülbül olur,
Gül dalýnda öter;
Yangýnýyla yakar.
Akar gönüllere sýcak sýcak...
Ve sonra güz olur,
Çaresizlikten nasibini alýr...
Savrulur çýnar yapraklarý misali,
Yangýnýyla kavrulur,
Ayyuka çýkar acýnacak hali...
Yine kabuðuna çekilip
Bekler baþka baharlarý;
Saklar umutlarýný,
Kaygýlarýný...
Insan bu!
Gelir geçer.
Ýz býrakýr bazen;
Gönüllerde ölümsüzleþir.
Bazen de gömüldüðü yerde kaybolur...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.