geceleri sadece sen görüyorsun gözlerimdeki masmavi hüznü ay bile gülümsüyor karanlýðýn kucaðýnda ben uyurken yýldýzlar gece lambam oluyor tavanýn baþ köþesine yalnýzlýktan çok korkuyorum hele de güneþ sessizce bohçasýný toplayýnca
oysa ki annem her gece sesimden öpünce ne güzel uyurdum sevgilim özlemek de sevmek de bambaþkaydý o zamanlar
-annemin pamuk ellerinden öpmeyi hiç bu kadar çok özlememiþtim annesizlikten delirmek üzereyim sevgilim-
incir aðacýna dayasam sýrtýmý sabah namazýný edâ ettikten sonra babam çýkýp gelir mi yine ellerinde yemiþlerle týka basa baba þefkâtiyle doyar mý karným
söyle sevgilim gözümüzü baðlayýp kör’ebe oynasak ’sobe’ dese çocukluðumuz saklambaç oynayan zamaný geri alabilir miyiz yakan top gerçekten canýmýzý yakmadan
yahut odama yaðmur yaðarken leðene damlayan su sesine hasret siyah önlüklü iki belikli kýz olabilir miyim yeniden
âhhh sevgilim parmak izlerimin uðultusunda þimdi bu þiire kaç promil özlem sýðar ve taþ basabilir miyiz bembeyaz sayfa açtýðýmýz kalbimize
meselâ acýyý katýk yapýp gülüþlerimizin kenarýna ruh çaðýnda sevmeyi öðrenebilir miyiz yeniden söyle sevgilim Allah aþkýna söyle...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.