Ben hep konuþuyordum ama sen duymuyordun Ben hep anlatýyordum ama sen dinlemiyordun Çocuksu düþlerimi hep anlatýrdým sana Usulca yaramaz bir çocuk gibi karþýnda Hep bekliyordum gittiðin köþe baþlarýnda Ama sen hiç olmazdýn buralarda Ne zaman gelmiþtin Ne zaman sevmiþtim Sen/ben’li cümlelerimizi neden baþlayamýyordu Anlamadým.
Ýstanbul/ben! Gözyaþým/sen!
Kanýyorum! Hucrelerimin tek tek parçalandýðýný hissederek Týkandýðýmý hissediyorum, boðularak Tenine dokunamadýðým her an tekrar ölerek Ben seni seviyorum, sen bilmiyorsun Ben aðlýyorum ama sen görmüyorsun
Ýstanbul/ben! Gözyaþým/sen Sosyal Medyada Paylaşın:
leylünehar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.