bir tünel var
göðsü yumruk gibi yaðan
ve kalbin hücrelerini yaran
biraz noksan tedirginliði
sanki saklý þemsiyeli.
yeraltý sularý
kaybolan içsizlikle kükrer
seyre sefa kayýtsýz saçlarý
uzaya baþlar
ama/
çilesi çözülmez
negatiflere pelesenk olur
hükmedilmeyen kuþkular gibi
yolunu arar
çukurlarýna dökülür tel tel
salýncaklar kurar kendine
çarpar çýðrýðýna
okþayan penceresizliði
hiçbir sonuçlu tepeye ulaþamaz
sakýnýr
ferahlýðýn baþýný
koku suistimali içerek
kan ,kana, kanarak
öðrenir
ölümün sesleri biriktiremediðini
koynuna sýðýnýr
þaibesi kendinden emin süslü hafýzalarýn
ziyan etmez güya özgürlüðü.
çünkü/
beyni adýmlarýna karýþýr
sonuçsuz kalýr aþýndýrdýðý yollar
her sevda kendi kifayetsiz takatini yaþatýr
der zaman ona .zamanla.
hepsi bu.
.....