Araf’ýn sessizliði var havada Hiç bir tomurcuk açmamýþ, Güneþ doðmayý beklemede Yýldýzlar Ay’a zincirli duruyorlar Parlamayý unutmuþlar belki de...
Kuþlar ötmeye korkar olmuþ, Gül kokmaya hasret... Dillerde dillenmemiþ dua lar... Gökyüzüyle deniz sarmaþ dolaþ ve dingin Ýç çekmede yapraksýz Aðaçlar...
Yaþlar tutuklu kalmýþ, donuk gözlerde.. Beklenen bir rüzgar deðil,elbette O kusursuz fýrtýna gidiyor Kasýrgayla raks etmeye...
Bir renk düþecek! Biliyorum siyaha, Bir ses duyulacak! Kýrmýzý mevsimleri müjdeleyen Ve Ýnsan! Tözü ve özü anladýðýnda Gökyüzünün beyazýnda Yýkayacak yüreðini Bir daha asla! Kirlenmesin diye elleri...
Esra Türker Konuk KIRMIZI MEVSÝMLER-9 NÝSAN - Ýkibinonbir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökyüzü Mızıkacısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.