Nasýl bir rüya ki bu, gidiþinin geceyi Ýkiye böldüðü gün düþer oldu aklýma. Ýsminle yad ederken yazdýðým her heceyi Babamýn öldüðü gün düþer oldu aklýma.
Mýzrabým ayrýlýðýn hüznünü çalamazken Gözlerim gözlerinin ufkuna dalamazken Mecnun’un Leyla için sahrasýz kalamazken Halime güldüðü gün düþer oldu aklýma.
Hükmü hasret olsa da yorgun aþk miladýmýn Ýsmi hüzne dönse de geç kalmýþ muradýmýn Bil ki; senin uðruna, Ferhat olmuþ adýmýn Daðlarý deldiði gün düþer oldu aklýma.
Düþlerin, karanlýðý yýldýzlara býrakýp Yorgun yakamozlarýn, kamerden suya akýp Þeytan’ýn öz oðlunu kendi külüyle yakýp Gülerek geldiði gün düþer oldu aklýma.
O gün ki, benden öte bir ben olurken bende O ben ki, kül olurken ateþin ismi tende Ve o tenin, kendini unutarak; sayende Geçmiþi sildiði gün düþer oldu aklýma.
Oysa bütün yýldýzlar isminle kayacakken Gözlerinin daldýðý yeri yurt sayacakken Tam adýnla ettiðim yeminden cayacakken Aþkýn ezildiði gün düþer oldu aklýma.
Söyle gönlüne þimdi, yýrtsa da tek resmimi Cehenneme salsa da lanetlenmiþ cismimi Kendini aþktan öte, aþk edinmiþ ismimi Ayrýlýk bildiði gün düþer oldu aklýma.
18.05.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.