Dü/þün/ce düþünce:
Düþünce düþünce:
Gözlerden ýrak solar, her azara baþ eðer;
Görkeme ermiþ güller, tutuklu yokluðunun
Kölesiyiz boþ vaktin, göklere çýkardýkça
Güzelliðe bürünür, boþuna çabalarým
Körlendi demesinler, günün kalan zamaný
Ýyice görmek için gönlünce sevenlerin
Aþkýn ruhunu kýyma gözlerinde sevincin
Gözlerini aç bu gün gücünü tazele sen
Gücüyle böler zaman bir sahili ikiye
Görmek için yarýný beklenir yazýn yolu
Diyelim ki bir umman içinde kaybolduðum
Gece gündüz el pençe gözlerken saatleri
Geçirdiðim saatler öyle körkütük sadýk
Günüm durgun su gibi durayým düþünmeden..
2
Gücü bile yeniden toparlan kalk ayaða
Göremez seni kötü öyle köledir sevda
Bekleme cehennemdir iyi kötü demeden
Geçirdiðin saatler bir hiçtir baþtan baþa
Hiç birþey yoksa yeni býrak keyfini sürsün
Dönüp baksanda geri o eski defterleri
Göstersin eski kitap sendeki i mgeleri
Görelim neler demiþ eski dünya acaba?
Kim ustasý bu iþin kim yenilmiþ kim yenmiþ
Geçmiþte hiç kuþkum yok bu gün deðersizlere
Görsünler hakikati övgüler yaðdýranlar
Dönsün güneþ bin defa dönsün dünya bin kere
Görelim nasýl düþtü döküldüyse düþünce
Sözünde durmayanlar özünde olur masal
3
Düþünce düþünce:
Kayalýk kýyýlarda dinen dalgalar duru
Çýrýlçýplak ardarda ömrümüzün anlarý
Çarçabucuk kaybolan zaman bir armaðandýr
Amansýz týrpanýný baþa vurur erkenden
Gözkapaklarým aðýr, yorgun argýn kapanýr
Keyfince kapansýnlar sana benzer gölgeler
Koyunlar saya saya hayalinle kapansýn
Çok deðildir o kadar avare saatlerim
Uyku durak vermeyen kendi aþkýmdýr benim
Benzim uçmuþ pörsümüþ kendine duyduðun aþk
Ters düþer bana bu kez aynada görür görmez
Varlýðýmýn her yeri gözlerim ve yüreðim
Her bakýmdan hemde çok gördüm gerçek yüzümü
Örtünsün güzelliðe bitsin bu kara günler..
4
Kötü þeydir insanýn kendine duyduðu aþk
Karanlýk yokuþlarý yaþlýlýkla týrmanmak
Yalnýz býrakýr dostsuz gözden ýrak olarak
Görsün kara satýrlar görsün gerçek yüzünü
Doða yenileniyor eskileri soyarak
Göz boyamaya kalkmaz allý pullu yalýnkat
Yeþil almaz kimseden kendi ilk yazý için
Süsü püsü kendinden doðal yaþar güzellik!
Eski güzellik neymiþ görsün düzmece sanat
Kimseye vermezdi þan çiçek doðal ölürdü
Saçýnda altýn örgü gönlünde destan Türk/ü
Yanaklarý eskiyi gösteren bir harita:
Hazinedir sandýkta saklý duran antika;
Dünyanýn gözündedir, bu ülke yarýmada..
5
Ekmeðini yað sürer, kol gezen kötülükler
Býktým fani dünyadan kalýcý deðilim ben
Kýsa sürer her bahar, sefâ sürer karakýþ!
Yüzü boyar sahtelik, iyi kötüye köle.
Zavallý güzelikle þenlenir imansýzlar
Kol gezen kötülüðü nasýl önleyeceksin!
Kavuþmuyor ki doða; ondan baþka kaynaða
Uzanýp akýp gitsen ýrmaðýn kollarýnda.
Bassýn baðrýný toprak, bütün kötülükleri
Hüküm sürüyor iþte! Kararttýlar renkleri;
Yaldýzlý posttu kapmýþ köþe kapmaca oynar.
Boyu bosu devrilmiþ dildeki yalanlarýn
Kör topal kýzla oðlan giyinmiþ süs bitkisi:
Adý saflýða çýkmýþ ne garip dünyadýr ki;
6
Sandýðýndan çýkarsýn üç beþi bir yerdeyi
Yazýn tatlý rüzgarý deðsin o gül gerdana
Üstüne yürüdükçe karþý koyamazlarken
Hiç biri bu mucize doðanýn karþýsýnda.
Kýyamet kopsa titrer, dalda yeþil yapraklar
Çürüdükçe zamanla yeniden açar yaprak
Nerede saklanýrlar ýþýldayan baharlar
Mis kokulu çiçekler uçuþan kelebekler
Bir rüyâ aleminde akþam sefâlarýnda
Buluþan renkler nerde nerde eski zamanlar
Kaybolup gittiler hep hepside birer birer
Baþlarý göðe deðen bir ummandý mutluluk
Yenilgiye uðramýþ geçip giden zamana
Yenik düþüyor herþey ölümün gazabýna..
7
Oku; çalýþ ve öðren, cahil kalma dünyada
Hakký adeleti bil herkese adil davran
Kör karanlýklarý sil o gönül pencerenden
Okþa yetim baþýný ona yurt yuva göster
Kýrk yýl köle olurum bana harf öðretenin
Demiþtir atalarým boþa deðildir elbet
Kalmasýn odalarda karanlýk hücrelerim
Yakýþmaz Türke esir yaþamak Türkoðluna:
Bilgeliðin san söhretten ziyade ilmin olsun
Düþenin elinden tut diz çökmesin önünde
Sana boyun bükenin kaldýr dik tut baþýný
Ayak basma üstüne karýncanýn böceðin
Unutma ki her canlý ölümü tadacaktýr
Asaletinle giyin o beyaz gelinliði..
8
Þehit mertebesini eren vatan uðruna:
Mehmetçikler doludur kurtuluþ savaþýnda
Çanakale geçilmez yurdumun köþesinde
Yurdumun her karýþý boyandý al kanlarla.
Kýran kýrana geçti þefaate ulaþtý
Ateþten bir gömlekti yüreðinde ateþti
Kadýn kýzý erkeði bu uðurda çarpýþtý
Topraða karýþtýlar top yekûn vatan için!!
Hiç yoktan var ettiler sürdüler o düþmaný
Ýlkkurþunu attýlar Ýzmir’de Ödemiþ’te
Ne sýrça bir köþk vardý nede aysakta çarýk
Yokluk içinde birlik yürüdüler el ele
Yürüdüler el ele kaynýlarla kýzakla
Elif elif düþtüler özgürlüðün peþine...
Nurten Ak Aygen
29/01/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.