Aklým hiçliðin ortasýnda
Elbruz kadar kederli yüzüm
Ki çatlarken içimdeki çorak toprak
Kaç hýçkýrýk doðacak kim bilir
Kim bilir içimin döküntülerinde yeþeren seni
Sen ki çile yumaðýmda ilmek ilmek dokuduðum ay/ným
Gülüþümün firar ettiði o günden beri
Hasbihal eder olmuþum kendimle
Dara düþmüþüm
Düþlerime yarenlik eden gözlerini
Nakýþ nakýþ iþlemiþim yüreðime
Gün/eþimi ateþe vermiþim
Har olup yanmýþým anka gibi
kanýyor dili pas tutmuþ geceler
Seyduna oluyorum kimi zaman
Kimi zaman Þahrut
Ufku gelin ediyorum sorgusuz
ki bilirsin sonu hüzünle biten hikâyeleri sevmem
Ayrý düþmesin diye sevda kuþlarý
Birleþsin istiyorum yer ve gök
Baharý yontup gözlerine iþlediðim o gün
Ýklim sonum olmuþ
Ýliklerim çekilirken
Kýyýlarýmda deniz
Kuytularýnda sen
Kayboluþlara olta atýp duruyorum
Cennetinde Alamut olmak varken
Gayyalardaki çýðlýk oluyorum apansýz
Kurudu köklerim
Irmaðýna mihman iken
ve darken bendime ruhum
Zülâl bakýþlým
Eksilmiþim amansýz
Yekte eskimiþim
Erimiþim mum misali
Þimdi susuyorsam
ve bekliyorsam
Mevlânâ’nýn Þems’i bekleyiþi gibi
Dönersin diye yakmýþsam güneþi
Kuþlarýn dönüþ yollarýný gözlüyorsam
Bil ki özlüyorum
B e k l i y o r u m
Dört mevsim þimdilerde zebani
Ama inan sevgilim
Umut hâlâ mavi
M a s m a v i … .
-nitera-