Düþmanýmdýr zifiri karanlýk geceler
Kirpiklerimi kýrpmadan sabahý beklerim
Þafakla güne deðer hüzünler
Gözlerime en çok yakýþandý hüzün dolu yaþlar
Yanaklarýmdan süzülürken hüzün tanecikleri
Güneþ yine batacak
Ben yine karanlýk geceye teslim olacaðým…
*
Loþ odamdaki küf kokusunu hüzün kokularý bastýrmýþ
Dört duvar!
Yataðým, yorganým, yastýðým her þey hüzün kokuyor.
O da yetmedi
Saðanak yaðan yaðmurlar da
Toprak kokusu yerine hüzün kokusu getiriyor
Rüzgârlar ten kokunu getirirdi
Þimdi o da bir baþka olmuþ
Anlayacaðýn her taraf hüzün kokuyor…
*
Unutamýyorum seni ey yar!
Aklýma geldikçe
Gözlerimden süzülen hüzün dokulu yaþlar
Yanaklarýmý yakýyor
Hasretin öyle dibe vuruyor ki
Aðlamaktan kirpiklerimin dipleri sýzlýyor
Ben sana ömrümü verdim
Sen benim, ömürlük derdim oldun
Ey ela gözlerine kurban olduðum yar
Aklým firari, delirmek üzereyim.
Neredesin?
Dermansýz derdime çare, sýzlayan yaralarýma merhem ol…
*
Geceleri zifiri karanlýk göz gözü görmez
Gündüzleri hava kasvetli
Hem gecemde hem de gündüzümde
Ýçimi yakan, canýmý acýtan yaralarýmý kanatan
Hüzün kokusu var.
Kafam dumanlý, aklým boz bulanýk
Duygularým parçalý bulutlu
Yalnýzlýðýma sicim gibi hüzün kokusu aðýyor…
*
Gecenin zifiri karanlýðýna inat
Avazým çýktýðýnca haykýrmak istedim
Kim duyar ki seni “Kendini dinle ve sus” dedim
Çekildim hüzün kokulu köþeme, dinledim kendimi!
Meyhanede içtikçe dertlenen sarhoþ gibiyim
Meðer ne çok dermansýz derdim
Kapanmaz yaram varmýþ
Sensizlik canýmý acýtýyor
Yokluðun aðýr geliyor
Burun deliklerimi yakan hüzün kokusuna inat
Kendimi dinledim
Geçen saatlere inat yüreðimin sýzýsýný
Kalabalýklara inat yalnýzlýðýmý dinledim
Kulaklarýmý týrmalayan sessizlik var havada
Çaðrýsýdýr hüznün uzaklardan
Biliyorum ne yapsam da kaderimi deðiþtiremem
Hazan mevsiminde sararmýþ yapraklara
Kayýp sevdalara hüzün diye yazýlmýþ adým
Üzeri hüzün tozlarýyla bezenmiþ bir hikayeyim ben…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
15.03.2017