BİR GÖNÜL HİKAYESİ (137.)

Yokluðun fýrtýna gönül bahçemde
Can ateþte gönlüm harda yanýyor
Yaðmuru beklerken cemreler düþtü
Gönül bahçemde ki güller soluyor

Mehtaplý geceler sensiz olunca
Geceler kabuslu uykum firarda
Dilim sükut etti sustu geceye
Þarkýlar þiirler küskün geceye

Hiç olmadý seni anmadýk günüm
Tüm hatýralarým hep senli benli
Kýrýk dökük geçti yaþanan dünler
Aklýma düþende gözlerim nemli

Hangi gün batmadý güneþ ufukta
Yine doðdu güneþ sesiz sabaha
Kokulu cerenler gönlümde beste
Söylenip duruyor dilden dillere


Fatma Ayten Özgün




Sosyal Medyada Paylaşın: