büyüdükçe yitik cümlelerin otogar yalnýzlýðýnda ne çok an(ý)lar birikir avuç içlerimizde
kuþ uçmaz kervan geçmez topraklarýn toz dumana katýlmýþ müphem sokaklarýnda tüm vurdum duymazlýðýyla uygun adým yürüyor zaman
vakit yitirilmiþ çocuk gülüþünde gök üryan aðzý olsa da konuþsa keþke dile gelse ölüler kara bulut ardýndan aðlayan yaralar
bir zamanlar vagon dolusu i mgeyi takarken koluma geç kalýnmýþ hayalleri öldürdü zihnim koca bir þehir uzaklaþarak gitti nefesimden üþüdüm ötesi feryât figân gerisi tarumar
ne zor-kolay aðlamak susuyorum.
vesselam dünya akla zarar mahþer yeri
eðil çocuk kulaðýna söyleyim yolun sonu yakýn.
ne desem nafile küllerinden doðan zümrüdüanka deðiliz bilinmezin eþiðinde ecelini beklerken saðým solum naftalin kokulu sandýða saklanmýþ son düþ böðrümde sýz(l)arken vurgun yiyen kelimeler hýçkýrýk vadisinde hazin býçak yarasý acý/yorum.
velhâsýlýkelâm sýradanlýk makamýnýn son deminde dermana susayan kerbela içimiz merdiven dayarken göðe son bir isteðim var
-vuslatýn þavkýnda bir renk baðýþla n’olur tanrým-
Sosyal Medyada Paylaşın:
sera. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.