deniz yorgunu balýkçý karanlýkta lodosun zýlgýtýný yemeden sandalýný çekti kýyýya çýpayý yosunlu kayalýklara yakýn attý suya söktü aldý topladý aðýndan çoluk çocuðunun rýzkýný irili ufaklý üçer beþer konuþtu dedi kendi kendine “bu günlük bunlar da yeter” ellerini açýp þükür etti Allah’a
sabah deniz sakin akþam ki çýlgýnlýðýndan eser yok çocuklarý uykuda karýnlarý tok deniz nazlý nazlý dalgalarýný salýyordu kýyýya el salladý sevdalýsýna yeniden baþladý iki mavi içindeki ekmek kavgasýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Atay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.