Sensiz sessiz ve kimsesizim. Yokluðunda çok yoksul ve yorgunum Sonra maviyi unuturum, ve karýþýrým toza dumana Sensiz sahipsizim. Ne adým bilinir, ne de izim bulunur Gel bul beni, Yetim bir çocuðun babasýna biriktirdiði gözyaþýnda kayboluyorum
Gel vur beni. Aðrýma gidiyor aðrýlarým. Çünkü bir kere olsun gözyaþýný ben silemedim Bir kere olsun avucunun sýcaklýðýný yüzümde hissedemedim Oysa ben her sabah nefesini nefesimde hissederek uyanmak istemiþtim
Gel sor beni, Karanlýða doðru yol alýrken kimsesiz bir þekilde Yolunu kaybeden bir þairim ben Darmadaðýn olmuþ düþüncelerin için de Her mýsrasý kanayan bir þiirin içindeyim ben Gel bul beni. Sar ve sarmala Sonra gidersen eðer, vur beni Ve öyle git..
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.