Tifolu çiçek
Bir keresinde bir þiir içmiþtim tanrýnýn avuçlarýndan
O zamanlar bilmezdim
Bir þiirin bir hayatý böylesine yýkacaðýný
Öðrendim artýk
Þimdi önüme deðil ,
ardýma kusuyorum midemdeki ölü sýfatlarý
Ve
Tanrý hatýrlamadýðý bütün günahlarý için
Ruhunu yýkýyor cuma akþamlarý
Iyi niyetlerini tek tek astým yüreðimin
Ucu yýrtýlmýþ eski bir deftere saklýyorum yalnýzlýðýmý
Bir adýmda geçiyorum bulutlarýn ardýna
Þimdi ceplerimden çocuk gülüþlerimi çalýyorlar naysa
Güneþi söküyorlar avuçlarýmdan
Dudaðýmda ki elma þekeri kurtlanýyor
Tadý deðiþiyor hayatýn
Elimi tut
Boðazýma dizilen mutluluklar için
Nefsime yapýþan aðrý için
Ve soluðumda ki hüzün için
Ve canýma yapýþan suskunluk için
Bir ilmek gibi geçiyor boynumdan tanrýnýn nefesi
Yerle bir olmuþ bir kadýnýn enkazý yansýyor aynalara
Ve tanrý tifolu çiçekler ekiyor canýma
Mavi bir acý kusuyorum
Ve ellerim asýlý kalýyor havada
Gökkubbe ikiye bölünüyor
Bedenim sana yakýn
Ama ruhum bana uzak düþüyor
Çünkü tanrý tifolu çiçekler ekiyor canýma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.