ve biz gözyaþlarýmýzdaki yosun tutmuþluðumuzla bir zamanlar cennettik ta ki bir varmýþ zamanlarýn yokluk sarkacýnda asýlana kadar günahlarýmýz
en çok kabuk baðlamayan yaralarýmýzda açardý suya secde ile eðilen ateþ çiçekleri güneþe de tapardýk elbet yaðmuru içtiðimiz günden beri
döl tutmayan þafaklarda topraða uyanmaktýr ölüm iþte tam da bu yüzden bir serçe uçuþu kadar kýsa, bir kuzgun çýðlýðý kadar uzundu dudaklarýmýzdaki ayinler
avuçlarýmýz kaktüs alnýmýz çöl hangi duaya sýðýnsak bir samyeli rüzgarý bitiverirdi sancýmýzda ve önümüze kattýðýmýz tüm seraplarda kaybolurduk
yarýlan göklere tuzunda kuruyan denizlere ve her tonundan mýzraklanan renklere raðmen hem kölesi hem de efendisiydik her iklimden cennet-i aþkýn
ve biz bedenlerimize iliþen gecelerin çýplaklýðýna aldýrýþ etmeden önce gölgelerimizden baþlardýk seviþmeye sonra mý, sonra usulünce ölürdük…
ilhanaþýcýhaziranikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.