Hastahane önünde
Bir Nine...
Kimsesiz yalnýz sahipsiz.
Hafiften kamburu çýkmýþ.
Gözleri yeþile çalýyor.
Yüzünde ki her çizgide belli ki ayrý bir hikayesi gizli.
Zar zor yürümeye çalýþtýðý yolda yanýnda bir elinden tutaný yok.
Gözünden akan her damlada belli ki kýrgýnlýklar gizli.
Kim bilir kaç fidan büyüttü,kaç fidan besledi,
Ama hiç biri yok þimdi yanýnda.
Tuttum elinden oturduk.
Öyle, sessiz sessiz bakýþtýk...
Sonra dedi ki;
___Yaþým seksen
Yanýmda bir nefes yok,evimde bir ses yok.
Geceleri yattýðým yerde ,baþ ucumda sadece þu bastonum
Çoðu kez el yordamýyla bulurum onu ve bulduðumda sýkýca sarýlýrým.
Bilirim ki düþerim yoksa o benim tek dayanaðým.
Nasýl burkuldu içim...
Dedim bir ana kaç evlat büyütür, kaç evlat bakar?
Kaç gece sabahlara kadar uykusuz kalýr?
Kaç gece bekler baþýnda,düþtüðünde caný ne kadar yanar?
Aðladýðýnda nasýl sýzlar?
Þimdi hiç biri yok.
O göðsünü siper etmiþ
Ama þimdi göðsünde bir dirhem yer yok.
Acýsý yüreðinden okunuyor belli
Ama yine de gülümsüyor evlatlarýndan bahsederken
___Biri doktor oldu,biri avukat.
Biri çokk uzaklarda paraya para demiyor.
Erim öleli nerdeyse yirmi yýl oldu.
Allah çocuklarýma çok versin ,uzun ömürler versin
Bu baston yetiyor bana.
O beni taþýyor,o beni gideceðim yere yavaþ yavaþ da olsa götürüyor.
Bugün varým yarýn yokum.
Hee bugün hastahaneye geldim medet mi umuyorum sanki sanýrsýn?
YOOKK...
Öyle kalabalýk iþte burasý.
Dolanýyorum, geziniyorum þurda oturup bir çay içiyorum.
Güvercinlere simit atýyorum.
Hasta deðilim yani iyiyim.
Akþam ediyorum buralarda.
Sonra yavaþ yavaþ gidiyorum evime.
Gidiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.