her uyanýþým yeni bir doðum gibi sancýlý yýrtarak yüreðimi týrmanýp tutunuyorum günün uzanan ýþýklarýna taze sabun kokan eski bir patiska gibi sökülüyorum ortasýndan saflýðýmýn öyle bir aðrý hastayým belki aidiyet eksikliði çýkmýþ ruhumun kanýndan benzeyemiyorum diðer insanlara yolunu þaþýrmýþ kýþ günü gibiyim yazýn ortasýnda, kayboluyorum... zamanýn ceplerinden bugünün kucaðýna düþmüþ eski bir gün gibi þaþkýným çarpýyor beni bu hýzlý trafikte kimliðini kaybetmiþ renkler zihnimin tozlu raflarýndan indiriyorum düþlerimden kendime attýðým kartpostallarý korkmuyorum artýk yalnýzlaþtýkça öðreniyorum ruhumun atmosferinde yaþamayý...
✒️T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.