Yanaşmanın yolu!…
Güzellikten hiç söz açmadým,
Gece uykularýmda bir bebek,
Sen kalabalýða girince fark et,
Onlarýn avuçlarýnda kelebek…
Yeni sabahlar doðar görünce,
Söner bütün yanan kandiller,
Bambaþka bir inanç sözlerin,
Hiç kimsede görülmez o diller…
Býyýklarýný bükenleri gördüm,
Yada bir çay içelim abla diyen,
Yankýlanarak gelir ta uzaktan,
O gamzeler ki, anadan hediyen…
Güneþ yüzü görmeyen baksýn,
Bir yüzüne bir de kara gözüne,
Gördüm kuþlar uçmada süzülür,
Onlarda ben gibi hayran yüzüne…
Güzelliðin bir baþka, güne ýþýk,
Kafamda gezer, ruhumu sarar,
Bir akarsu dökülür ýlýk ýlýk içe,
Yakar-yýkar, kendine yol arar…
Gizem tek bir söz ardýnda gizli,
Öbür dünyaya býrakma, salýver,
Ýri gözlerinle, gözümün içine bak,
Kýyamet gününe kadar öyle kalýver…
Onca güzelliði var, takýp takýþtýrýr,
Kollar bilezik, boyun-gerdan dolu,
Meydan Larousse’yu karýþtýrdým,
Besbelli biyerde yok, yanaþmanýn yolu…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.