ÖĞRENMEYİ ALIŞARAK UNUTTUK

Bir vicdan azabý aldýysan
Bekçisiz sahilden
Artýk çook uzaklardasýn
Senden benden denizden


Mahþere yürüyorum çokça güvendiðim içimden
Dolu dizgin hafakanlar geçer sonsuza beynimden
Sinemde dalga dalga yayýlýr his
Aðzýmda diþlerim bir beyin büyümesi hissiz
Baþlangýca yine geldik dört nala
Çýkacak bu yollar gaipteki tanrýya
Prangalarý mý paralayacak mýyým
Ahh senin kirpi dikeni bakýþlarýn
Ýnsansýz kalan sahiller cansýz yatýyor
Yakalanmýþ adilik sýtmasýna insanlýk titriyor


Bir þeyler kopuyor parçalanýyor kökünden
Ne bilsin zavallýlar gelen bu ellerinden
Selviler sonbaharda uðulduyor toplansýnlar diye insanlar kendiliðinden



Acý burkuntu saçlarý beyazlatan yol biteviye
Bir kalp düþmüþ asfalta söyleniyorum kendi kendime
Bu kalp kimin yoksa ilan vereceðim
Hissettiði zaman kalbinin olmadýðýný kardeþim
Ben hep olduðum yerdeyim
Ben hep olduðum yerdeyim


Kalbin odamda masamda billur kasede
Gözüm gibi koruyorum kardeþim
Çünkü ben öðrenmeyi alýþarak unuttum
Çünkü ben öðrenmeyi alýþarak unuttum



Sosyal Medyada Paylaşın: