Kâbe’ye bakarak namaza durdun mu hiç? Bu, öyle muhteþem bir duygudur ki… Nasýl anlatsam þimdi, bilemedim. Tarifi zor ama; Baþlayalým bakalým, belki…
Hani; Hani, her vakit namazýnda niyet edersin ya: Yönüm kýbleye, kýblem Kâbe’ye, diye… Ýþte orada, Tam da, tavaf alanýnda; Bir köþeye çekilip de durunca, kýyamda Gözlerinle doðruca ona bakarsýn. Bir tekbir getirip baþlayýnca namaza, Gözlerin hep onda. Bakmaya doyamazsýn… Namaz boyunca O, oradadýr; hep karþýnda Simsiyah örtünün ardýnda Hem karþýnda, hem bakýþlarýnda; Gözbebeklerinin siyahýnda.
Anlatmasý çok zor ama… Þöyle izah edeyim; kýsaca: Bizimkisi: KARA SEVDA!
Yüz yirmi rahmet iner Kâbe’ye günde; Altmýþý tavaf edenlere, kýrký namaz kýlanlaradýr; Yirmisi de seyredenlere. Bakmasý sevap, Dönmesi sevap etrafýnda Rabbine baðlanýrsýn onunla, Tavaf sýrasýnda O hep orada durur, hep solunda Sevgi, merhamet ve imanýn beslendiði; Kalbinin tarafýnda Tarafýný ilan edersin Ýnanmayanlara inat, tavafýnla!
Kim, ne diyebilir ki buna? Bizimkisi: kutsal bir dava! Bizimkisi: KARA SEVDA!
Þartlar biraz zorlu olsa da, Sabrý öðrenirsin, bu uðurda “Hac meþakkattir” hadisi çýnlar bir anda, kulaklarýnda. Dönüp dönüp tavaf edersin, Býkmadan… Usanmadan… Terden sýrýlsýklam olursun güneþ altýnda Ne güneþi fark eder, ne teri hissedersin; Kendinden geçer, Mevlevi olup dönersin, Cezbeye kapýlmýþçasýna.
Baþka, nasýl izah edilebilir ki; bilemiyorum. Aþktan öte, bambaþka bir duygu bu; Bizimkisi: KARA SEVDA!
Aþk; boyut deðiþtirir orada, Kutsal topraklarda. Tüm bildiklerini unutursun, Tavaf sýrasýnda; Yanýp kavrulur, kor ateþe dönersin; Olgunlaþýr, piþersin Ýmanýn çok derecesini, tüm benliðinle hissedersin. Saatler yetmez olur, sanki zaman kýsalýr. Doyamazsýn, doymak istemezsin; Gözlerin hep onda takýlý kalýr.
Doymak olur mu? Doyulmaz ki hiçbir zaman ona! Bizimkisi: KARA SEVDA!
Ve… zaman, su gibi akýp geçer. Gün gelir, ayrýlýk vakti olur. Yapýnca veda tavafýný, Kýlýnca son namazýný, yine ona bakarak; Hüzün çöker kalbinin derinliklerine Süzülen gözyaþlarýn sel olur, taþar yüreðinden Endiþe ile yoðrulmuþ düþüncelere dalarsýn, Acaba bir daha, bir daha görebilir miyim?.. Ne olur, ya Rab! Bir daha nasip eyle, diye… Dualar edersin içinden.
Aþk deðil, tutku deðil bu baðlanma. Hiçbir þeyle izah edilemez, çünkü; Bizimkisi: KARA SEVDA!
Vatanýndan ayrýlmýþ bir muhacir misali Hicret edersin öz vatanýndan, vatanýna. Dönüp dönüp bakarsýn ardýna Ýnanmak istemezsin vaktin dolduðuna Beden yol alýr ama… Ruhun kalýr orada; Siyah örtünün altýnda. Kalbini de býrakýp gidersin, Kalplerin taþlaþtýðý bu asýrda Taþýn kalbe dönüþtüðü; Siyah, simsiyah dört duvar arasýnda.
Ýþte böyle bir þey! Belki görünen simsiyah dört duvar ama… Bizimkisi: KARA SEVDA!
Hep onu düþünürsün, dönüþ yolunda. Ýlk gördüðün aný hatýrlar dururusun. Kelimeler kifayetsiz kalýr, Söyleyecek söz bulamazsýn. Hasretlik, o anda baþlar iþte. Aðýtlar düðümlenir boðazýnda. Bakýþlar bile anlamsýzlaþýr, ona bakmadýkça… Anlatamazsýn halini hiç kimselere, Ona tekrar kavuþmadýkça.
Baþkasý bilmez, hissedemez, nasýl bir tutkudur bu! Tutku bile denilemez ki buna, Bizimkisi; KARA SEVDA!
Birimiz þarkta, birimiz garpta; Birimiz olsak da fizanda. Gönüller bir; akýl, fikir, düþünceler hep orada; Kalpler takýlý kalmýþ çarpar, hep ayný heyecanla; Hicaz’da… Kutsal Topraklarda…
Onu görmeyenler ne bilsin; nedir hasret, ne demektir kavuþmak! Bilen bilir halimizi ancak, Bizimkisi: KARA SEVDA!
Aklýma her geldiðinde, Kederlenirim, Gam düþer yüreðime. Þimdi orada olsaydýk da, Kalbimizi dayasaydýk mültezeme, Dönüp dönüp tavaf yapsaydýk Sonra çekilip bir köþeye, Ýçiverseydik kana kana, ama… Doyamasaydýk zemzeme.
Þimdi, giyinsek yine ihram Hacerü-l Esved’i etsek istilam Bir zerre dahi olabilsek tavafta Keþke… Þimdi orada olsak da, Yanýp kavrulsak aþk ateþinde Sýrýlsýklam ýslansak yine, Rahmet saðanaðýnda. Sa’y yapýp da Safa-Merve arasýnda; Sonra oturup seyretsek onu, doya doya. Doldurabilsek amel heybemizi Sýnýrsýz sevaplarla, O’nun (cc) evinde… Rýzasýyla…
Açlýðý, susuzluðu bile unutturur bu sevda. Bulunamaz ki bu derde deva, Bizimkisi: KARA SEVDA!
Nasýl adlandýrýlýr ki, bilemiyorum! Aþk deðil, tutku deðil, hasretlik hiç diyemezsin! Sevgi, muhabbet, özlem içinde gizli ama; Tek kelimeyle özetleyemezsin. Bu sevda baþka sevdadýr, bambaþka bir sevda; Görmeyenler bilemez, anlayamaz ki asla! Bizimkisi: KARA SEVDA!
Mustafa GÜL (Hamdi) (16.01.2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Gül (Hamdi) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.