EY KEDER
EY KEDER
O palamarýmý kopar ey keder,
Ketum yüreðinden sök tutma beni!
Mükrim ellerinde kök saldým yeter!
Karanfillerle sal dök suya beni.
Yok, ivecenlikte üstüne senin,
Bir derde birini hemen eklersin,
Cesaretin muðlâk, saf mersiyeler,
Soyut resimlerden kader çizersin.
Yaþýmýn eseri deðil mi deniz,
Sen deðil misin bu dalgayý süren?
Düþmemiþken mavi, semadan henüz,
Sen deðil misin bu zulmeti deren?
Ey keder parçala, çöz prangamý!
Çýkar þiddetinden, sahile beni,
Azat etmez isen parmaklarýmý,
Sabrýmla keserim bileklerini.
2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.