bir de þiirin ucu kaçsýn isterim
alýp baþýný gitsin
otursun bir söðüt altýna
veya bir deniz kýyýsýnda turlasýn
hep mavi baksýn gözleri mavi görsün
büyük kuþlardan biri
dans ettirsin serçelere gökyüzünde
uçurtmanýn kuyruðuna takýlsýn
hep insanlar savrulacak deðil ya
dýþtan gelen esintilerle
ölümler hep baþ aðrýtýp, yuva yakacak
unutacak can caný
külü acýya sývanacak
ayakta dik durmaya çalýþacak çocuk
baþý yaralanan ana
yýkýlan baca.
bir de savrulsun þiir
alýp gitsin baþýný deli sevdalara
dasýnl, sonu gelmez hülyaya
yanýnda yýlký atlarýnýn
girsin adýný bilmediði ülkelere
sorsun, insanlar nasýl
ne yer ne içer nasýl yaþar
yeter mi katýk ekmeðe
içlerinden birileri
küfür eder mi birilerine
yer mi birileri birilerini
nasýl tüter baca
ocak nasýl yanar?
biraz da sen hava al þiir
zehirlenme acýnýn ziftinden
ölüm kokusu var havada
karanfil göðsünü aç
nefes al derin derin
ve aç
dünyanýn bütün pencerelerini
yaþam kokusu dolsun içeri
hâdi!..
11. 10. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.