...ÖYLE BAKMA... (hendekler açılır yüreğime)

Öyle suallerle bakma bana,
Gözlerin içime akan bir zehir,
Dilin kýlýç gibi keskinleþir,
Hendekler açýlýr yüreðime.
Kýyýlarýndan geçer soðuk bir nehir

Sende hiç acýma yok mu?
Hedefin tarumar gidersen,
Eksilir küçülürüm biçareyim ben,
Biraz daha kalsan, gitmesen...

Saçlarým bile bana düþman,
Kýrlar gammazlýyor bir bir yýllarý.
Dilim olsaydý sana yakaran
ve her yerde aþkýný yayan…
Bilmem ki olur muydun?
Issýz kulübemde aþka esir canan.

Ýntihar ediyor rüzgarlar bile,
Saçlarýnýn her telinde…
Birde bu ibadullah-ý Bekir iþte.

Gözlerin gayrý suskun deniz.
Ancak duruþunda ki bu ince sýr
Diyor ki,
...“Geç kaldýn bunca yýl.
...Bak saçlarýna, ele veriyor yaþýný onca kýr.”
Ve bu zelzeleyle göçüyor
içimde biriktirdiðim yýðýn sýr.

Artýk her yumrukta aynalar deðil,
Yüreðimde ki papatyalar kýrýlýr.
Her darbe hendekler açar yüreðime
bu garip düþer Ruhu þahlanýr.
Gerçekler hazin bir mevsim, rengi sarýdýr.
Dökülür yaprak yaprak üstüne
iþte o anlarda insan özüne gömülür.
Sosyal Medyada Paylaşın: