- bir giyotin tezgahýnda yüreðimi parçalara böler gibi yüreðime sessiz kalýyordun
kýþ gibi soðuk bir mevsim bardaktan boþalýrcasýna gözümden süzülürken yanaklarýma kimsesiz bir çocuðun yalnýzlýðýnda boðuldum
ve sensizliðe çelikten zýrhlý bir gömlek giydirdim kurþun iþlemiyordu ama yokluðun tek atýþta öldürüyordu
yokluðunda bir aðacýn kimsesizliðine yasladým baþýmý ve uyuya kaldým bir düþ gördüm düþün içinde sen vardýn sana sarýlmaya korkuyordum bir ölümü üstüme örttüm giyindim çaresizliði ve yalnýzlýða meydan okudum sonra avazým çýkana kadar sustum
sonra sen yasak aþk ben illegal bir sevda oluyordum
sonra karanlýk zindanlarda kalýyordum her yaðmur yaðdýðýnda bir yol bulup sana sürükleniyordum sayýsýz bir yolu tek bir yoldan gitmekti seni özlemek oysa çaðýrmayý denemediðin her yolu denedim sana gelmek için
gönül bahçesinde pusuya düþürülmüþ bir karanfili yüreðimin kuytularýnda sakladým yüreðime batan binlerce dikenin kanamasýyým ben
acýyý tatmadan aþký yaþamak yok bize.
ibrahim dalkýlýç
18/08/2016 22:20 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.