Bu sabah sabahý bir kenara çekip
Hani senin göðünde umut nerede
Nerede konuþkan kuþlarý dinleyen
O dingin yalnýzlýða rastlama ihtimalli
Haberci güneþin nerede dedim
Gözlerini yosma þirretiyle uyanarak
Tüm kötülükleri sayýklayacakmýþ gibi
Dikti üzerime bakýr rengi bakýþlarýný
Kendisini azýmsamamý kanýksamýþtý
Dünyanýn neresi olduðunu bilmeden
Doðduðu rahmin eþiðine geldiðinde
Çok yaþlý bir cümle olduðunu söyledim
Benim kelimelerimle sustu yine
Ýçinde bir sabah yoksa dedi sabahlardan
Annemi sevmemi hatýrlatarak kalbime
Güneþin öptüðü çiçeði koklayamazsýn
Hele içinde gülümseyen çocuklarýn
Sevinçlerini öldüren azmettirici olursan
Þiirden nasibini alamaz çoðalamazsýn
Dedi silkinmiþliðini dökerek üzerime
Öldüðün yerlerin yurdu yoktur mesela
Kendi akþamlarýnýn ufuklarýna bakarak
Sevmemiþsen acizliðin de hükmü yoktur
Gel etme yokluðun kaprislisi olma dedi
Ben hiçbirþey olmanýn kibriydim hala
Ýblis kiriyle hangi nefesi alsam zulümdüm
Sabah sýçramýyordu üzerime çýðlýklardan
Ne güneþten ne gelmesi muhtemel aþktan
Bir hale açýlmýyordu kalbimin gölünden
Ben yaþamaya soyunduðum da
Ölmeye baþladýðýmý unutmuþtum galiba
Sabahýn akþam olacaðýný unuttuðu gibi