Mermileri bir yaðmur kadar yaðdýðýný düþün sevgili!
Camlar parçalanýyor, canlar yerde kanlar içinde…
Þehir düþmüþ; tutsak edilmiþ,
Seni düþlemeye Bir sigaram bile yok! Sevgili
_Ben hayatý kahpe ayrýlýklardan öðrendim Þimdi sýrasý mý ölmenin!
Esir düþmüþ bir þehir kadar yalnýz ve çaresizim, Sevgili!
Delikli uykularla uyurum, sonra her deliðinden bin yüzünle uyanýrým
Yüzüm, ellerim is içinde; barut kokuyorum sevgili!
S/aðýr olmuþum mesela; gök gürültüsünü andýran Silah sesleriyle
“Bariyerlerin ya ötesinde, berisinde, yaþamak için taraf seç”
Ya da “öleceksin!” diyorlar!
_Zaman rüzgâra benzer, günler uzadýkça kýsalýyorum ömrümden!
Þafaklarý sökülemeyen bir yerdeyim, Sevgili
Sokaklara çýkamadýðýmdan gündüzleri bile hep gecedir!
Yaz rüzgârý üþütüyor yalnýzlaþtýrýyor beni…
Burada her söz kelepçeli! Susturucu bakýþlar içindeyim!
Bir kahve molasý bile yok, yaþanamazlýk var
Bir þair ne yapabilir kalem kýrmaktan baþka…
_Ýnandýr önce kendini sonra savaþýnla beni, sevgili!
Sevgiye dair tüm söylenmemiþ sözler, i mgeler yer deðiþtirdi
Hikâyeler bir baþka dramatik oldu sevgili
Hani “güzel günlere inanacaktýk! Maviliklere motorlarý sürecektik”
Heybetli kayalarýn gölgesinde ikindi çaylarý içecektik…
Aldý baþýný gidiyor hayaller; oysa hayalsiz bir insan, insan olmaktan çýkýyor!
_Sevgimi, beni seviyor sandýðým “YÜREÐÝNÝN” orta yerinden kaybettim sevgili!
RÜZGAR © /2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.