Biliyorum. Bu gün benden bir yazı bekliyordunuz. Ama yazamadım dostlar.

Vardı kıyıda köşede bir şeyler. Ama sayfama koyamadım.

Neden mi?


Çünkü bu gün bir ölüm haberi aldım.


Tanıdığım biri değildi. Bir kez olsun ne gerçek hayatta ne de sanal dünyada muhabbetimiz olmamıştı kendisiyle...Gıyabında bile tanıyorum denemezdi. Bir resmini, bir şiirini, bir yazısını da okumamıştım...


Sadece kardeşlerimden birinin yakınıydı. Bu gün öldüğünü öğrendim aşağıdsaki şiir dolayısyla. Bir kardeşim üzüntü içindeyken ellerim şen şakrak bir şeyler yazamadı.


Sizler de yazamazdınız sanırım aşağıdaki şiiri okuduysanız.


Cemrem...



lâldı dili
kuru gürültüyü hiç duymadı kulakları
yüreğiyle duyar
elleriyle, hal diliyle
ve gözleriyle konuşurdu sevdasını
kısacık ömründe tanıştı sevdayla
seviyor, sevildiğini biliyordu
güneşi bol bir pencere açıldı dünyasına
hani derler ya

,,dünya çok küçük’

diye, bu sözü ispatladı
inanamadım...

törelerin içinde sıkışmış
koruma çemberinin altında
nefesini zor alırken
kuyruğundan yakalamıştı
sıkı sıkı tutundu
özgürlük kuşunun kanadından
ömrünün müsaade ettiği kadar uçmalıydı
uçtu da...

yıllardır söyleyemediklerini
damla damla akıttı kaleminden
imkansız olanı başarmıştı
hiç şansı olmadı,
uğur böceği konmadı ona
yada
çok şanslıydı
kim bilir
böcek sevdiklerine konarken
çocuk gibi sevinir zıplardı yerinde
gören sanırdın ki ona kondu
öyle biriydi işte
en ufak şeylerden
başkasının mutluluğuyla
mutlu olmasını biliyordu
kanatsız melek olduğunun
farkında değildi sadece...

şimdi bizi
görüyor mu?
duyuyor mu?
bilmiyorum
seher vakti son yolculuğuna çıkarken
çok sevdiği karanfiller kan ağladı ardından
onu seven yürekler dağlandı...

masum bir kelebek uçtu avuçlarımdan
sonsuzluğa bile uğurlayamadan
düştü işte toprağa son Cemre
açtı kanatlarını cennete...


26.04.2012_______________Seher_Yeli



Bana sadece Cemre için Yüce Rabbimden rahmet dilemek düşüyor...Allah rahmetini nisan yağmurları gibi yağdırsın üzerine...Makamı cennet olsun.