O ey adamıydı.
Onu ekip geri koyandan Allah razı olsun!
Bizi başına toplardı. Ele mesel getirirdi; ele mesel getirirdi ki. Şeyinden cırılırdın. Şaşardın. Nerdende bulerdi. Ele olaylar annaderdi ki...
O başladı mı hikaye söylemeye. Yer ayağın altından çekilirdi. Allah ondan esigememişti. Ne varsa kabiliyet namına ona vermişti. Garnavuz Poşaları gibi ele laf buler, ele düzerdi. Diyersin olay’ı yaşamıştı. Diyersin birinci gözle gözlemişti. Oradaymış. Oradan gelermiş gibi.
Garustav’dayız. Biz kaz çuçulları, bu da anaç kaz. Yığılmışız yanına bunun. Bu lafbaz anlatıyor. Biz Yaylacık’ta dinliyoruz. Garnavuz’lu bir mi diyer, beş mi diyer, Sarzepteyiz şimdi. Sohbetimiz uzadı. Çıldırettteyiz indi de.
İran’da padişahlar variymiş onları annader.
Biz Bernardo Bertolucci’nin Son İmparatorunu anniyeriz.
O gaz diyer biz goz anniyeriz.
Mısır Sultanı variymiş oni diyer. Biz Büyük Britanya Veliaht Prensi William’ı anniyeriğ.
Ey mi Baba Sultan!
- Ey!
Ya hu! Meseli nasıl çeker? Az dikkat etsez. Hemen anlayacaksınız. Göstergebilim tekniğini kullandıydı.
Doğudan ve batıdan... imparatorlardan mesel getirdi.
Son Çin imparatoru Puyi...
Büyük Britanya veliaht prensi William...
Hakan Puyi tahtı tacı devrilince ayakkabıların bağcıklarını bağlayayamıştı. Onu dedi.
İlave etti ki: Veliaht prens William ise yaz okulunda tuvaletin kuburunu temizlemişti.
BUNDAN NE ANLAMAMIZ GEREKTİĞİNİ O VAKITTA GARNAVUZLU’YA SORMAYI AKIL ETMEMİŞTİM!
- Dayı! dedi bizden bir dallama arkadaş.
Dayı ise hiç ses etmedi. Dayı bilmez mi ki? Loppazlık gökten hususi inmiştir!
Bu bir gene:
- Dayı!.. diyince.
- Ne var ola? Gene ne var? dedi. Laf bulup düzemeyince.
" Ya dayı Türk şiirinin en güzellerinden bir tasnif yapılmışmış. Ben bir yerde okumuştum orda en sevdiğim şiiri okumak isterim. Okiyiiiim mi?"
- Oku ola oku! Patlama tutuf seni oku berkem rahatlarsın!
KIR ŞARKISI
Tam otların sarardığı zamanlar
Yere yüzükoyun uzanıyorum
Toprakta bir telâş, bir telâş
Karıncalar ötedenberi dostum.

Ellerime hanım böcekleri konuyor
Ne şeker şey onlar!
Uç böcek, uç böcek diyorum
Uçuyorlar

Pan’ın teneffüsü bile
Ilık, okşamakta yüzü.
Devedikenleri, çalılık vesâire
Bir âlem bu toprakların üstü.

Tabiatla haşır neşir
Kırlarda geçen ikindi vakti.
Sakin, dinlenmiş, rahat
Bir gün daha bitti.

- BEHÇET NECATİGİL


YALÇINERYILMAZ
10-03-2012
ARDAHAN