Hep bir kavga içinde hayatımız bir koşturmaca sanki hiç sonu yok gibi. Kıskançlık fesatlık fitne yanı başımızda, sanki birileri elinize garanti belgesi tutuşturmuş. Sen evet sen sonsuza yaşayacaksın der gibi. Bu gün varken yarın yok olabileceğimizi düşünmüyoruz. Neden bu kavgalar bu çekememezlikler? Bunca giden var ne götürebildi? Sen ben o ne götürebileceğiz. Şu ölümlü dünyada geriye bırakabileceğimiz beyinlerde güzel bir anı değil mi? Ama yok olur mu? Kalp kırmak, iftira atmak, yalanlarla birilerini kandırmak varken neden güzellikler ile yaşamak değil mi? Düşünün bakalım bu son gününüz yarın sabah uyanmayacaksınız ebedi yolculuğa çıkacaksınız. Aklınızdan neler geçerdi, hangi hataları düzeltmeye çalışırdınız? Af diler miydiniz? Helallik almayı düşünür müydünüz? Pişmanlık duyar mıydınız? Bin bir soru işareti değil mi? Ölüm aslında ne kadar yanımızda ve biz hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz. Düşünmeden kalp kırıyor can yakıyoruz değer mi şu ölümlü dünyada kırgınlıklarla yaşamaya? Hadi uzatalım birbirimize ellerimizi bırakalım gereksiz kavgaları affetmeyi öğrenelim, sevginin ışıklarına açalım kalbimizi. Çok zor olmasa gerek sevmek. Ne dersiniz? Hadi tutun elimi sanki sabaha çıkmayacakmış gibi… BU GÜN UZAKTAN BİR AKRABAM VEFAT ETTİ PEK TANIMASAM DA ETKİLEDİ BENİ BENDE BU YAZIYI YAZDIM İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ ALLAH’IM HEPİMİZE HAYIRLI ÖLÜMLER NASİB ETSİN |