Bitmek bilmeyen kış akşamlarının yoldaşları vardır. Bir fincan kahvenin , dostla söyleşmenin ya da ısınmak istemenin yanında, gökyüzünde uçuşan sözcükler düşünün. Ardından onların karşı konulmaz bir uyumla sayfalara düştüğünü, şiir olduğunu. İşte, kış akşamlarının en içli yoldaşlarından, sözcükleri şiire dönüştüren en gerçek şairlerden birini, Cemal Süreya’yı yirmi yedinci öküm yıldönümünde, Kanto adlı şiiriyle analım:

Ben nerde bir çift göz gördümse
Tuttum onu güzelce sana tamamladım
Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu
Bir bunun için yaptım
-Garson bira getir
Garsonun adı Barba

Ben nereye gittimse bütün zulumlardı
Bütün açlıklardı kavgalardı gördüğüm
Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu
Namussuz bir çağ bu biliyorsun
-Garson rakı getir
Garsonun adı Hakkı

Sen belki de bir resimsin ne haber
Kırmızı bir Beykoz’un yanında duruyorsun
Yapın bir de ağaç yapmış yanına
Dallarına konsun diye kelimelerin
-Garson şarap getir
Garsonun hali harap

bir çift göz gördümse
Tuttum onu güzelce sana tamamladım
Sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu
Bir bunun için yaptım
-Garson bira getir
Garsonun adı Barba