Günaydın meselci...


(Ansızın karar verdim, sana mektuplar karalamak istiyorum. İster cevaplarsın, ister cevaplamazsın. Fakat oku. Okumadan geçme beni. Ben, öteki sen sayılırım.)


Umarım iyisindir. Umarım keyfin gün geçtikçe çoğalıyordur. Umarım işler(in) tıkırında. Umarım büyümekten korkmuyorsun. Umarım ’yarın ne olacak’ endişesinde panik ataklar sergilemiyorsun. Umarım dertlerin az ve kışlar sana yaz renginde...


Tamam biliyorum nezleyi kapmışsın şifa niyetine. Bunu dert etme dostum, hastalanmak kaçınılmaz bir karşılaşmadır. Hastalığa yakalanmayan insan yok...

Hayattan, sevdiklerinden, kendinden kaçamazsın...

Nereye kaybolsan hiçtir ve boştur. Belli bir vakitten sonra görünmek zorundasın gözlere. Bakışların saklandığın kuyularda bile var. Bakışlar üzerinde dolaşmak için var. Yalnızlık da bir yere kadardır. Yalnız olan mutlu değildir her zaman...


Meselci ama şanslısın...

Neden mi?

Nedenler epey. Hemen binlerce madde sıralayabilirim şanslılığına. Ancak seni madde madde değerlendirmek istemiyorum, maneviyatın zarar görmesin diye. Çünkü için ve dışın bir olma yolunda emin adımlarla yürüyor. Çünkü içinde taşıdığın çocukluğun dışa vurumu şiir gibi. Çünkü kalbin temiz. Çünkü zararsızsın. Çünkü aldığın nefesin hakkını verme uğraşındasın. Çünkü iyi niyetlerinin haddi hesabı yok. Çünkü insan merkezli, sevgi dolu bir yapın var. Çünkü insanlık için yaşadığını rahatlıkla görebiliyorum...


Neyse kısa keseyim. İltifatlardan hoşlanmazsın. Gizliden akarsın yaşamın ortasına. Kimseler görmeden iyilik meleği konumunda geceni gündüzüne katmak istiyorsun. Kimseler duymadan huzur vermek istiyorsun darda olana. Yardıma muhtaç olanı kollanmanı alkışlamamak elde değil...
Seni hem tebrik ediyor, hem kıskanıyorum ne yalan söyleyeyim...


Senin gibi kalana ne mutlu. Senin gibi edebi kokana can kurban olsun yemin billah. Senin gibi geleceği bugünün sınırları dahilinde düşünenlere ’Çok Yaşa.’ demesi gerekir herkesin...


MESELCİ
25.01.2012, Mardin