Ortaöğretim on birinci sınıfta okumakta olan Cansel, birinci dönem karnesini almak için sabırsızlıkla beklemektedir. Günlerden pazartesidir ve bu cumaya da karneler verilecektir. Okullar kardan dolayı bir hafta tatil edilmiştir.
Cansel’in akrabaları, Cansel’in köyüne gitmesini, boşuna beklememesini ona söylemektedirler. Karnesini ise kendilerinin alıp daha sonra kendisine teslim edeceklerini söylerler. Cansel, buna bir türlü razı olmaz. Karnesini almadan köye gitmek istemediğini söyler. Akrabaları ise, ısrarla boşa beklememesini köye gitmesini söylerler. Cansel ise buna bir türlü razı olamaz.
Cansel’in daha önceki sınıflarındaki karnelerinin durumu pek parlak değildir.
Herkes sofranın başına oturmuş yemek yerken;
Cansel’in dayısı İbrahim der ki:
“Kızım köye git, ben senin karneni alırım.”
Cansel herkes sofranın başında yemek yerken:
“Hayır! Ben köye karnemi almadan gitmek istemiyorum.” Der.
Dayısı İbrahim:
“Kızım niye gitmek istemiyorsun? Yoksa karnen çok kötü de bizim karneni almamızı istemiyor musun?” Der.
Cansel:
“Hiiiiç de öyle değil! Elhamdülillah! Benim karnem, insan içine çıkacak kadar iyidir.” Der. Sofra başındakiler, Cansel’in bu samimi ve içten sözlerine gülerler…
16.01.2012
Akdağmadeni