Herkesin kendine göre bir aşkı vardır. Seven biricik, tazecik ve kuzucuk görür gülünü/bülbülünü. Seven, sevdiğini göklere çıkarır sevdikçe. Sevdikçe kendini unutur. Kendini kaybeder. Yavaş yavaş körelir gözleri. Aklını kalb(in)e bırakır tamamen...



Herkesin hayalini kurduğu bir dünyası var. Bu cihettekiler hayallerine yüzme öğretirler ha bire. Düş dünyasında düşler kurarlar. Başa ne gelse umursamazlar. Pozitif enerjilerini kaybetmezler. Her gün, her sabah yeniden sarılırlar peşinde koştukları hülyalarının. Elden ne gelse ardına koymazlar. Öyle hüzün uğradığında kaybolmazlar. Yanında, yanı başında kalırlar yalnızlıklarının. Kendi kendilerini terbiye ederler. Terapilerine güvenirler. Öz güvenleri yüksektir. Bin bir açıyla yaklaşırlar olaylara. Tartışmayı sükunet içinde sürdürürler. Bardak kırmak, yere laf dökmek değildir dertleri. Niyetleri iyi olana kavuşmak, niyetleri kendilerini tanıyıp kendilerine olabildiğince yol almak...



Herkesin en savunduğu bir fikri vardır. Nice kültür tanısa, sayısız kitap okusa; yine de düşüncesinden vazgeçmez. Sıkı sıkı bağlıdır ön görüsüne. Gelenekçidir kafasından geçenler. Dünyaya başka bir açıdan bakmaz. Şöyle de gidilebilir şu şehre denmez. Şöyle de anlaşılabilir, şöyle de bir çaresiz vardır yaklaşımında bulunmaz. Bildiğiyle yaşar. Bildiğiyle insanları etkilemek ister. Bildiğiyle hayatı dokur. Farklılığa merhaba demez. Zenginliğe kucak açmaz. İnatçı keçiler gibi savunur beynindekilerini. Bildiğiyle ömrünü tamamlamak ister...


Herkesin takılma alanı değişiktir. Kimi öylesine yaşar. Kimi şarkılarda arar ruh halini. Kimi doğayla iç içe olmanın hazzına kavuşmak için çırpınır durur. Kimi gecede sesini çıkarmaktan yana. Kimi güneşle yürümenin adımında yaşamını düzenler. Kimi dostluğu sadece kitaplarda olduğuna inanır. Kimi evlenmek, en büyük hatadır der. Kimi bekar kalmayı en mutsuzluk görür. Kimi aşkla oturup kalktığını, buna göre hayatını şekillendirdiğini söyler. Kimi edebiyatta en soluksuz, en şahane, en edebi dalı şiir kabul eder. Kimi şehirden şehre göç eden leylek olmak ister. Kimi denizin maviliğine kapılır. Kimi yıldız saymanın arşa yükselmenin başka bir yol olduğundan bahseder. Kimi konuşmayı beceremez. Kimi kalem eşittir yazmak bilir. Kimi okumak yeterli faaliyettir arzusunda...


Ve herkesi memnun etmek zor. Çok zor. Çünkü herkes çok kes. Çok kes demek, sayısız ses demek. Çok kes demek, seçenekleri çoğaltmak demek. Çok kes demek, belentileri karşılamak demek... Biri dünya benim gördüğümle makbuldür der. Biri şu bu o yapılırsa güzelleşir her şey der. Biri öldürerek insanlığa hizmet ettiğini düşünür. Biri ben konuşur, öbürü sen kıskanır. Biri sözlerine itibar edilmediğinden dem vurur, öteki seni çekiştirmeyi maharet sayar. Biri ’’kanunlarla mümkündür rahat yaşam’’, başka biri ’’ yasaklar çiğnenmek için vardır’’ havasındadır...






................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
10 Aralık 2011,,,07.24,,,Çanakkale