Bir toplumda cehalet varsa kargaşa vardır o toplumda. Olgun ve bilge kişileri yok olursa o toplumun vay haline.
Kavağa gürültü, ölümler, savaşlar hiç bitmez, bereket olmaz, sevgi, saygı hiç olmaz.
Herkes başına buyruk davranır, zorbalık hat sefada olur. Diğer toplumlar tarafından itibar görmez ve haysiyetsiz olarak yaşamlar devam eder.

Birde o toplumu yönetenler olgum kişilerden oluşmuyorsa durum daha da vahimdir.
Bir ailenin reisi tutarsız ve Olgunluktan pay almamış ise, ailenin çocukları yoldan çıkar ve
Suç işleyen bireyler olurlar. Böyle bir toplum içinde olmaktan TANRIM herkesi korusun.

Olgunluk seviyesine yükselmek kolay değildir, lakin imkânsız da değil.
Kişi kendini eyitmenin yollarını aramalı, aradığı her ne varise kendinde bulacaktır, yeter ki aramasını bilmeli.

Mesela başlama noktası olarak şunları bilmeli. İnsan kusurlarıyla dünyaya gelir, kusurlarını doğru sayarak ısrar etmemeli, onları yok etmeli.
Başkalarında gördüğü kusurların hepsinin kendisinde mevcut olduğunu kabul etmeli.
Önce kendisini değiştirmeyi başarmalı başkasını değil, affetmeyi öğrenmeli.
Sonra affedilmeyi beklemeli.
Başkasını egoist olarak tanımlamadan önce kendi egosunu yenmeli.
Kini nefreti, intikam peşinde koşmayı bırakmalı, yalnız kendini haklı bulmadan önce başkalarına da hak vermeli. Emin olmadığı bir konu hakkında ön yargılı olmamalı.
Kendimizi sevmeliyiz, kendini sevmeyen kişi kimseyi sevemez.
Kendi hatasını kabul etmeye kişi olgunluk mertebesine erişemez. Özür dilemek kimseyi küçültmez ancak yüce gönüllü yapar, alçak gönüllü olmakla büyük erdemdir…
Birini suçlamadan önce suçun sahibine sorulmalı, Göreceksiniz tahmin ettiğinizin aksine bir yanıt alabilirsiniz. Her duyduğumuz, gördüğümüz doğru olmaya bilir, çoğunlukla yanlış anlamalar vardır. Yargılamadan önce soru sormayı ilke edinelim. Kibir gurur insani köreltir, bunların iyi bir duygu olmadığını bilmeliyiz ve yok etmeliyiz.

Dünyada hiçbir canlı sevgi ve hoş görü karşısında can yakamaz, şayet hastalanmış ve iradesi yok olmuş beynine sahip değilse. Hasta birine sözümüz olamaz!.
İnsan sağlıklı Beyine sahipse, kendi iradesini ve düşüncesini kolaylıkla yönete bilir.



Âlim ve olgun insan tarifi nasıldır?
Çok okul ve kitap okuyana âlim diyoruz, lakin olgun insan anlamına gelmez.

Olgunluk ve eril güce ulaşan insan az bulunur, bir toplumda eril güce ulaşan insan sayısı ne kadar çok olursa, o toplumda sükûnet ve saygınlık vardır. Bir toplumda kuru gürültü çok çıkıyor ise o toplumda olgunluk mertebesindeki insan ya az demektir veya hiç yoktur.




Olgun insan affedicidir.

Bir mecliste herkes ona içtenlikle saygı gösterir.
Yıkıcı değildir, çıkmaz giren bir olay karşısında sakindir ve çözüm üretir.
Dünya malına, şöhrete, itibar etmez.
Haklıya haklısın, haksıza haksızsın der.
Çıkarı için kimseye boyun eğmez.
Can yakmaktan korkar, canı yanacak diye korkmaz.
Yüreğinde herkese karşı sevgi duyar, karşılık beklemez.
Yaptığı iyilik karşısında, karşılık ve övgü beklemez.
Hoş görülüdür, hoş görülmeyi beklemez, suçunu bilir af diler.
İntikam peşinde koşmaz, herkese adalet ister.
Çok konuşmaz, konuşursa iyi yolu gösterir
Ortamı germez olay çıkarmaz, toplumun huzuru için doğru olanı arar.
Gıyaba söz söylemez, kişinin yüzüne konuşur.
Herkese dosttur, düşmanı azdır.
Birliğe inanır, hedefi birdir. ALLAHA şükreder, şikâyet etmez.
Elinde var olanın kıymetini bilir inkâr etmez.

Ben bu tariflere tam uyan birini henüz bulamadım ya siz?

Not: size 100 puanlık bir soru, günümüzde yaşadığımız toplumum âlimleri mi çok zalimleri mi?



yeter KARAER.