Sakın değiştirmeyin.


Bırakın... Üstünde çilek desenli elbisesi kalsın, ona çok yakışıyordu.



En sevdiği meyve çilekti...


- yıkanmadan yenmez, ağzın burnun toprak olur,
- nasılsa bir gün toprak olacak, bari çilek toprağı olsun.
- çocuk bile yıkamadan yemez onu,
- ben zaten büyümek istemiyorum ki, bütün gün küçücük öğrencilerinle olsan, sende büyümek istemezsin.


.
.


Dediği oldu...

Duvarlar yıkıldı aniden.

Büyümeden gitti, bir yerlere...

Yanına gizlice çilek kokan toprak aldı, yüzü nasılda gülümsüyordu.

Üstünde yalnızca çilek desenli bir elbise vardı.

Hayret...! Sanki başka giyecek elbise yoktu.

Konuşamaya fırsat bulamadan gözlerini kapamıştı...Bir zamanlar aramızda kalmıştı, "nasılsa bir gün toprak olurum, bari toprağım çilek koksun" diye...


.
.


Kefen, ölümler içindir...
Öğretmenler için değil.
Toprak bile çilek desenli elbiseye yakıştı... sakın değiştirmeyin, bırakın kalsın.


.
.


Sana söz öğretmenim... ilk işim toprağına çilek ekmek olacak...


Depremde ölen tüm öğretmen ve öğrenciler adına...

öyküsatıcısı2011Davidoff