Bugün kara bulutların istilası altında gökyüzü. Eylül adına yaraşır şekilde yüzünü gösteriyor..Ara ara sağanak boşanıyor olanca hiddetiyle ve sen sessizce iltica ediyorsun anavatanına..Aklıma..

İstanbul’a yağmur gibi yağmakta hüzün

ve hiç bir şemsiye korumamakta yürekleri

gemiler geçmekte boğazından,yedi tepeli kentin

ama keder düğümlenmekte insanlarının boğazında...

Her Eylül de aklıma düşmek zorunda mısın? Yağmur hatırlatmaktayken handelerimin nemini, kokunu düşürmek zorunda mısın sabah şebnemlerinde iliklerime?

Ey Zehr-i İstanbul övmeyeceğim seni

Gezdiğimiz her semtin, her sokağın

Yokluğuma sorular sorarken

Sevmeyeceğim ne seni ne de....

Yine böyle bir Eylül dü gidişin..Ben ağlıyordum gökyüzü eşliğinde ve her zaman oturduğumuz o parka sarı yapraklar düşüyordu Hüzzam renginde.Ağrılı bir ağıt olup dilime düşüyordun sabah ezanının Saba makamında.Oysa hain bir müezzinin sesinden aşkımızın selasını dinliyordum ben, uykusuz geçen her gecenin şafağında

Beni bana bırak İstanbul

Ben ki zaten çaresiz

Eylül yağmurlarında ıslak bir kedi yavrusu gibi...Kimsesiz..

Eylül dü..Gitmiştin..Göçmen kuşlarda gitmişti seninle birlikte.Ben bahçemdeki bir serçenin kanadına fısıldamıştım yalnızlığımı, belki o gelir sana söyler diye ama nerden bilebilirdim ki serçelerin göç etmediğini.Oysa nasılda dilemiştim turnalara tutunup gelmeni,esen rüzgara gittiği yerlerden senide alıp getirmesini söylemiştim.Her doğan güneşe,ay a hatta tüm tabiat olayına yalvardım dönmen için ama hepsi bir Eylül telaşı içindeydiler duymadılar beni

Uzak dur ey Şehr-i İstanbul

Bir semt bile yakınıma gelme

Ben, benden gitmişken

Yedi tepenle çökme üstüme...

Kimse bilmez Eylül ü neden böylesi sevmediğimi ve İstanbul a yağmur yağdığında neden bu kadar üşüdüğümü.Yüreğimin soğuğu zemherilerle yarışırken anlatabilir miydim onlara ellerimin neden ısınamadığını.Sen gittin, bitmez bir Eylül bıraktın içimde ve ben ısıtamadım ellerimi senin ellerin olmadan..

Şimdi kaçıncı hazandır bu sensiz geçen

Kaç istasyon geçti kimbilir

Seni götüren kara tren

Yine bir Eylül,yine yağmur yağmakta ve sen özlenmektesin iliklerime dek.Sakın deme bana beyhude beklemektesin.Sende bilmelisin ki özlem kahpe bir bıçaktır içerden işler,şah damarımdan vurur saatler ve ben dirhem dirhem azaldığımı bilirim

Ve ıslanır dururum İstanbul’a yağmur gibi yağan hüznün altında...

Paylaş:

(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yazarın Önceki Yazısı Yazarın Sonraki Yazısı

Yazıyı Değerlendirin

Eylül'dü...gitmiştin Yazısına Yorum Yap

Okuduğunuz Eylül'dü...gitmiştin yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Eylül'dü...Gitmiştin yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Didem Deştioğlu, @didemdestioglu

11.10.2011 20:13:02

Eylül bir hüzündür benim için, tüm hücrelerimde hisseder zaman zaman ben de aynı boşluğa düşerim.
Nedendir bilinmez acı hikayeleri anlatır eylül ve hazan...
Hüznünüze ortağım bu gece...
Ellerinize sağlık

Aynur Engindeniz, @aynurengindeniz

30.9.2011 20:19:12

Konuya, Eylüle ve aşka sözüm yok...Fakat çok sağlam bir cümle yapınız var. Anlatım gücünüz de öyle. Galiba sizden güzel eserler okuyacağız...

Kutluyorum.

Aysel AKSÜMER, @ayselaksumer

30.9.2011 19:12:26

İstanbul,Eylül, Hüzünü öyle bir işlemişsiniz ki etkilenmemek mümkün değil. Dediğim gibi güçlü bir kalemsiniz. Kutlarım. Sevgilerimle.

inci*, @inci-

30.9.2011 16:52:06

Yağmur yagdı Yüreğime, serinlemiyor ki. Sadece gözlerimden akan yaşları gölgeliyor.. Kimse benim ağladığımı düşünmüyor..... yağmur ve Eylül = senin gidişin bende.. Sonrası kış zaten bu ayazda kalmış gönlümde....dedim ve sizi yürekten alkışladım.... selamlar.